شاید بتوان گفت تنها عیب دموکراسی این است که دموکراسی از نظر هدایت جامعه به سمت تعالی و عدالت خنثی است. یعنی هر اکثریتی که روی کار بیاید به انحا مختلف به اقلیت های دیگر زور میگوید. و اگرچه موظفند که بر طبق قانون اساسی که میثاق ملی آن کشور است عمل کنند ولی در عمل و اجرا قانون اساسی و سایر قوانین موجود کشور را طوری تعبیر و تفسیر می کنند که بیشترین منافع گروه خود را تامین نمایند.
البته هر پیشوند و پسوندی هم که برای دموکراسی گذاشته شود بازهم فرقی نمی کند و در عمل نتیجه همان خواهد شد.
تنها یک نوع دموکراسی است که میتواند این مشکل را برطرف نماید و آن دموکراسی پیامبران است. پیامبران در طول تاریخ نشان داده اند که هدف آنها از رهبری جامعه ایجاد عدالت و رشد و تعالی بشر بوده است. و از این رهگذر چیزی برای خود نخواسته اند و به حداقل نیاز ها در زندگی و به ساده زیستی راضی و قانع بوده اند.
اما حیف و دوصد حیف که باب رهبری پیامبران در زمین بسته شده است. و متاسفانه اگر هم بسته نشده بود جز اندکی از مردم به آنها روی نمی آوردند و آنها را به رهبری جامعه خود انتخاب نمی کردند. زیرا اکثریت مردم به دنبال منافع خودشان هستند وبه عدالت زمانی روی خوش نشان میدهند که چیزی به چیزهای موجودشان افزوده شود.
بنابراین بشر فعلا باید حالا حالا ها با همین دموکراسی بسازد و تبعات و دردها و رنج های آن را تحمل کند.
تا مادر گیتی در آینده چه آبستن بشود و چه بزاید ؟!